na dobry początek...

Witajcie Kochani!

Dobre słowo to dla skołatanej duszy jedyne lekarstwo, które nie posiada skutków ubocznych, a systematyczne przyjmowanie go dodaje skrzydeł, tak bardzo nam potrzebnych by unieść się ponad podziały. Zanim jednak przejdę do wyjaśnienia po co i dla kogo, powinnam się przedstawić.

Nazywam się Monika. Jestem kobietą po trzydziestce. Mój świat określa mała wioska na pojezierzu kaszubskim, dwójka dzieci głośniejszych od syreny OSP, chaotyczny mąż oraz sieć obowiązków zawodowych, w którą uwikłałam się przez chyba nie do końca dobrze sformułowane ambicje. 

Blogosfera to miejsce, gdzie uwiłam już swoje gniazdko kilka lat temu. Jednakże wyczerpana wielozadaniowością, opuściłam ten świat, uznając, że nie mam już nic ciekawego do powiedzenia. Kiedy wróciłam do tamtych postów, które chomikuje nadal w archiwum bloga, dostrzegłam jak bardzo się myliłam. Kiedy czerpię inspirację z serca, to słowa pomimo upływu czasu, nadal mają swoją moc, którą mogłabym przekazać … no właśnie, komu?

Ten blog każdy użyje na swoją własną potrzebę, część z Was opuści go pewnie po odczytaniu kilku zdań. Jednakże misją tego projektu jest pozytywna motywacja do podejmowania wysiłku w swoim życiu, by czynić go bardziej wartościowym, a przede wszystkim szczęśliwym.

Ponieważ jestem z wykształcenia pedagogiem i terapeutą, a moja najlepsza przyjaciółka psychologiem, nie zabraknie tu odniesień do fachowej literatury, ale także luźnych pomysłów na rozwój osobisty oraz przetrwanie kolejnego, zwykłego dnia. Możecie również liczyć na dyrdymały i banały wioskowej dziewczyny. Odkryje również moje zarchiwizowane posty, które jak już wspomniałam nadal posiadają wartość, ale przede wszystkim określają mnie. Kobietę, którą jestem dziś. Zapraszam!